“Creo que son o mesmo como autor e como persoa. Non tratei de crear un personaxe diferente. Considérome sociable, asequible e valoro os afectos. Non soporto as torres de cristal.”.
“Por riba do éxito que poidan ter os meus libros, está o seu valor moral. Creo que debemos escribir, sempre, buscando o ben. Unha das escritoras que máis me gusta (inclúo o xénero masculino) é Iris Murdoch. Ela escribiu un libro titulado: The Sovereignty of Good (A soberanía do ben)”.
“Entendo o ben como esa plenitude interior que nos colma e que sentimos diante da natureza, unha obra de arte, a amizade ou o amor.”.
“Gustaríame compartir a emoción de escribir algo que nos axude a comprender mellor como somos, que se transforme nun vagalume que alumee o camiño da vida.”.
“Vagalume, esa é a imaxe que me acompaña cando penetro no territorio da sombra. Unha pequena luz na escuridade e no misterio que somos.”.
Nese sentido considérome autor de “unha literatura da vida”, e difícil de encadrar nun só xénero.
Busco provocar tensión e emoción no lector a través dos poemas ou das historias que escribo, pero tamén admiración, sorpresa e relación afectiva coa natureza e co mundo.
Enfoco a miña vida e a miña actividade como un camiño. Camiñarei sen mapas, sen etapas preestablecidas. Camiñar, simplemente. Ir por onde me leve o camiño. Como no poema de Machado: “Yo voy soñando caminos de la tarde/ ¡Las colinas doradas, los verdes pinos, las polvorientas encinas! /Adónde el camino irá…?”
“O meu principal obxectivo cando escribo é compartir”.
Definiría a miña obra como “sempre aberta á natureza e asomada ao interior do ser humano libre”
EXISTO COMO AUTOR…
“A miña nai, que era unha extraordinaria narradora oral, virtude herdada do seu avó, aprendeume a contar e preocupouse porque a miña irmá e eu amásemos os libros.”.
“O meu pai traballaba nun cine e eu medrei vendo películas desde antes de ter memoria. De feito, a primeira lembranza da miña vida é a secuencia dunha película. O cine ensinoume unha maneira particular de narrar, facelo en secuencias”.
“Existo como autor porque creo que hai en min emocións e territorios vitais que podo compartir”.
A MIÑA INSPIRACIÓN/ OS MEUS MOTORES
“Amo a vida nas súas múltiples facetas”.
“Dicía Bertrand Russel, que poucas cousas había que lle producisen un maior pracer que os paseos pola natureza. A min sucédeme algo semellante. Camiñar, navegar, bañarme na praia que quero todos os meses do ano, sen importarme o frío, sempre que o mar me acepte. Gústanme os paxaros, os cetáceos, o bosque. Viaxei a lugares afastados por eles. Os paxaros están moi presentes na miña literatura”.
Creo que son amigo dos meus amigos. Procuro que a miña literatura estea vinculada á vida e interésanme moito os recunchos e as marxes, a periferia da que non nos decatamos. Tamén me gustan os detalles. Penso que formamos parte dunha rede, que é a vida, na que os detalles son os nós desa estrutura reticular que construímos e que nos vincula. Eses detalles, ben colocados nunha novela ou nun relato, danlle outra dimensión.
“A memoria é moi importante para min, e trato de compartir iso co lector. Memoria entendida desde o punto de vista histórico, familiar, persoal, do territorio”.
“Non son tanto un escritor de literatura histórica, como da memoria. Gústame e interésame a novela histórica, téñolle moito respecto cando está ben escrita, pero eu non son historiador. Por ignorancia e por respecto, creo que nunca escribirei un libro que vaia máis alá do século XIX. O meu horizonte temporal está na miña memoria ou na memoria recibida. Iso sitúame, aproximadamente, nos albores do século XX”.
“Como novelista: habitante do meu tempo e autor dunha escritura secuencial, a veces utilizando varias voces narrativas, poética, non exactamente lírica, pero que si procura o ritmo, á imaxe, á metáfora e que sempre se asoma ao íntimo”.
“A natureza e a paisaxe sempre están presentes no que escribo. As miñas historias procuran manter a tensión narrativa, pero tentando sempre ser eu quen suxeite as rendas do relato. Isto vale para a narrativa de adultos e xuvenil, tamén para o poema”.
“Como poeta: poeta da experiencia e do íntimo, pero tamén social, comprometido co tempo no que vivo, poñendo o verso e a palabra ao servido de causas que considero justas. Iso explica a longa lista de publicación colectivas nas que participei.”.
“Non me vinculo a ningún xénero, aínda que transitase por varios. Plurixénero, vaia palabra!”.
“Procuro compaxinar ética e estética, porque creo que así é a vida”.
REFERENTES
Julio Cortázar e Aurora Bernárdez, como parella dedicada á literatura. Os dous extraordinarios tradutores, el escritor e agora sabemos que ela tamén. Viaxeiros, curiosos, amigos dos seus amigos.
Pero como escritor galego, os meus referentes na narrativa serían Eduardo Blanco Amor e Méndez Ferrín.
“Creo que a vida é un agasallo. Que cada día é o día.”.
“A natureza dáme enerxía e forza, nela medro.”.
“Veño dun pasado ao que non podo nin debo renunciar e que non quero esquecer. Traballo para un futuro que non verei, pero que, aínda que sexa minusculamente, tamén depende de min.”.
Vivo nos afectos e gústame abrazar.